Köşelerle uğraşmak mimaride özgün planlamanın bir parçasıdır. Köşeler, köşe girişleri değişik işlevler üstlenirler. Köşe yapıları bir geminin ucuna benzetilebilir. Her iki caddeden gelen insanlar sevilen köşelerde karşılaşırlar. Köşeler buluşma yeridir.
Makedon kralı Büyük İskender MÖ 334 yılında kenti ele geçirdikten sonra idaresini oğlu ve karısına bırakır. Ölümünden sonra kent bölge yöneticisine kalır. Onun ölümüyle beraber yanında çalışan Filetairos burada yeni bir krallık kurar. Ölümüyle beraber başa yeğeni olan 1. Eumenes geçer. Döneminde kent sakin bir yaşam sürer. Sonrasında idareyi kuzeni 1. Attalos’a ele alır. 1. Attalos döneminde gelişen ve gücünü Anadolu’ya kabullendiren Pergamon, resmen kurulmuş sayılır MÖ 241. Pergamon, korunaklı yer, kale anlamına gelir. Krallığını oğlu 2. Eumanes’e bırakır. Şehir en geniş sınırlarına kral 2. Eumenes (MÖ 197- 159) zamanında ulaşır. 200.000 kitaptan oluşan bir kitaplık yaptırır. Kuzu ve keçi derilerinden yapılan parşomen kağıdının geliştirilmesini ve yaygınlaştırılmasını sağlar. Ardından gelen Kral 2. Attalos ülkenin gelişimini sürdürür. Ölümüyle tahta geçen 3. Attalos dengesiz davranışlarıyla nam salar. Öldüğünde bir varisi olmadığı için şehri Roma İmparatorluğu’na vasiyet eder. MÖ 129 yılında şehir Romalıların eline geçerek varlığını Roma İmparatorluğu’nun bir parçası olarak sürdürür. Bu süreçte Pergamon Roma İmparatoluğu’nun Asya Eyaleti’nin başkenti olmuştur. Romalılar kente Neocore (Mabetler Muhafızı) adını verirler.
Hollanda’da Ortaçağ’ın eski antik yapıtlarından bir katedralin en ince detaylarında sakladıkları güzellikleri mimari tasarımcıların ön planda tutarak modern yaşamın ihtiyaçlarına ses veren bir kütüphaneye dönüştürülmesi mükemmel bir ustalıktır. Modern kütüphane tasarımları içerisinde göze çarpan çıkan bu yapı hem kullanım olarak hem de tasarım olarak hayatın içinden bir sunum yapmaktadır.
Architectural Review tarafından bu yıl beşincisi düzenlenen Women in Architecture ödülleri Londra’da sahiplerini buldu.
Çatalhöyük, Orta Anadolu’da, günümüzden 9 bin yıl önce yerleşim yeri olmuş, çok geniş bir Neolitik Çağ ve Kalkolitik Çağ yerleşim yeridir. Doğu ve batı yönlerinde yan yana iki höyükten oluşmaktadır. Doğudaki Çatalhöyük (Doğu) olarak adlandırılan yerleşme Neolitik Çağ’da, Çatalhöyük (Batı) olarak adlandırılan batıdaki höyük ise Kalkolitik Çağ’da iskan görmüştür. Doğu yerleşimini, en son Cilalı Taş Devri sırasında ovadan 20 metre yüksekliğe kadar ulaşan bir yerleşim birimi oluşturmaktadır. Ayrıca, batıya doğru da ufak bir yerleşim birimi ve birkaç yüz metre doğuya doğru da bir Bizans yerleşimi bulunmaktadır.
Konya’nın güneydoğusundaki tarih öncesi yerleşim yeri olan Çatalhöyük 1958′de James Mellaart adlı İngiliz arkeolog tarafından bulunmuştur. Anadolu’daki en büyük ve en önemli neolitik dönem yerleşmesidir. M.Ö. 6800′lü yıllarda kurulduğu tahmin edilmektedir. Kazılarda ortaya çıkan buluntulardan, çömlekçiliğin, tahta oymacılığının, maden işçiliğinin ve kumaş dokumacılığının ileri düzeyde olduğu anlaşılmaktadır. Bin yıldan uzun bir süre insanların yaşadığı yerleşme, M.Ö. 5700′lü yıllarda terk edilmiştir.
